Sjeo danas čovjek u vlak
i gleda u svoj telefon.
Krećemo se u utrobi zvijeri
i slušamo brujanje tračnica.
Zelena stabla viču za nama.
Ptice se penju po nebu
kao da su pauci
i lamataju krilima
valjda nekome žurno
moraju odnijeti šifru
za otključavanje
nove dimenzije života.
Kuće se slažu po balkonima
i svađaju koja je viša
kao da su manekenke
što ne mogu dalje iz ulice.
Crkve se propele kroz šorove
i upravljaju vremenom
i nevremenom.
Zaustavlja se zvijer na stajalištu
i otpušta neke radnike
koji se vraćaju krošnjama
bananama
i banjama.
Ulazi jedna Zara
dok viče prometniku
“Hvala na registraciji”
a on joj odmahuje
lopatom i zviždaljkom.
Vlak se zbuni i krene
udesno prema jarku.
Morž s pivom slijeva
se nagne prema prozoru
i opet se krećemo naprijed.
Sunce u zalasku
ispljune par buba na prozor
i one se grčevito drže
za prijevoz do Dubaia.
Pored nas projuri parobrod
sa grafitom
Neečuu srečuuu !
I zasvira u taktovima
YMCA.
Sruši se kofer s police
i prospe stare fotografije
sa vjenčanim slikama
i jednim odrezanim prstom
bez prstena
koji odskakuće do drugog vagona
i sjedne na nokat.
Čovjek i dalje gleda u telefon.